دارم میرم به تهران دارم میرم به تهران

هر موجودی از یک چیز یا یک شخص یا یک عمل بخصوص بدش میاد . این قانون شامل حال بنده هم میشه . توی این دنیا از اسم "فرشته و صدف" بشدت بدم میاد . دوستان قدیم وبلاگیم این موضوع رو میدونستن و میدونن و شما هم اگر نمیدونستید بدونید که بنده از اسم صدف و فرشته بشدت بدم میاد . این تنفر دلیل خاصی نداره و شما هم خواهشا بدنبال دلیل خاصی نگردید که دلیلی جز یک حس تنفر درونی پیدا نمیکنید. واقعا از این دو اسم بدم میاد! این مقدمه رو نوشتم که بگم از یک چیز دیگه هم بدم میاد که شدتش از موارد بالایی خیلی بیشتره . از « جوش صورت » ! خوشبختانه از دوران طفولیت کلا پوست صورتم طوری بود که کم جوش میزد . حتی توی دوران طفولیتم زمانی که آبله مرغون گرفتم صورتم تنها ۳ تا دونه جوش بیشتر نزد . از دیروز یدونه از این جوشای زیر پوستی ، دقیقا از منتهی الهی سمت راست بینیم بیرون زده  ُ شده آیینه ی دقم . هربار که میرم جلو آینه بهش طوری نگاه میکنم که انگار در حال دیدن تابلوی لبخند ژکوند هستم. هر روز بزرگتر از دیروز ! چشمام ُ که قولوچ میکنم روی بینیم دقیقا بصورت یک تپه ی سربه فلک کشیده میبینمش .  

یه ضرب المثلی هست که میگه « وقتی واسه کسی از آسمون بخواد بباره میباره .» این الان دقیقا شرح حال منه . امروز رفتم آرایشگاه . ساعت ۷ وقت گرفته بودم اما آرایشگر ساعت ۹ تشریف آورد . رفته بود برای ماشینش لاستیک نو خبره . تو این اوضاع خیلی قیافه ی دُرُس درمونی داشتم ایشون هم لطف فرمودن قیافم ُ قشنگترش کردن . فکر کنم مردک امروز اسهالی چیزی داشت ، خیلی قشنگ رید تو سرم ! بابت این اسهال ( اصلاح ) کردن سره بنده هم ۸ تومن ناقابل گرفتن که ایشالا میخ بشه بره تو همون چرخ ماشینش .

یکشنبه با این کله ی قشنگم ُ این دماغ زیبام دارم میرم تهران . موندم با این قیافم تهران کجا قراره بره !

+ مشترک فید جدید وبلاگ شوید .